Znajdź nas na:

Wybierz język:

Osocze bogatopłytkowe – leczenie liszaja twardzinowego sromu

Osocze bogatopłytkowe – leczenie liszaja twardzinowego sromu

W fachowej literaturze najczęściej używa się nazwy liszaj twardzinowy, ale można też spotkać się z innymi: liszaj twardzinowy i zanikowy, liszaj biały, marskość żołędzi czy marskość sromu. Zmiany chorobowe pojawiają się w okolicy narządów płciowych i/lub okolicy odbytu. Najczęściej liszaj twardzinowy pojawia się u kobiet, rzadziej u mężczyzn. Mężczyźni chorują głównie pomiędzy 30 a 50 rokiem życia, natomiast kobiety w okresie dojrzewania oraz menopauzy.

 

Mimo wielu lat badań, wciąż nie ustalono, co dokładnie chorobę powoduje. Wśród najbardziej prawdopodobnych przyczyn wymienia się:

 

  • czynniki genetyczne: choroba występuje niekiedy u spokrewnionych osób,
  • zaburzenia w układzie immunologicznym: liszaj twardzinowy częściej rozwija się u osób ze schorzeniami autoimmunologicznymi, zmagającymi się z cukrzycą, bielactwem czy chorobą Gravesa-Basedowa,
  • zaburzenia hormonalne: poprzez spadek aktywności 5-alfa reduktazy, który prowadzi do wzrostu wolnego testosteronu oraz obniżenia poziomu dihydrotestosteronu,
  • czynniki infekcyjne: wirus brodawczaka ludzkiego, zakażenie krętkami, atopowe mikobakterie,
  • czynniki miejscowe: kłopoty z ukrwieniem, urazy.

 

Najczęściej choroba atakuje narządy płciowe, czasami też odbyt oraz tułów i kończyny. Bardzo rzadko liszaj twardzinowy pojawia się też w jamie ustnej. U mężczyzn atakuje napletek, żołądź,  okolice ujścia cewki moczowej, a nawet osadza się bezpośrednio w niej. Rzadziej pojawia się na mosznie czy trzonie prącia. U kobiet jest to natomiast łechtaczka, wargi sromowe, wzgórek łonowy oraz krocze.

 

Na początku pojawiają się białe lub perłowe wykwity i plamy zanikowe, przekształcające się w blaszki o wzmożonej spoistości. Dochodzi do wybroczyn, pęcherzy oraz owrzodzenia. Pacjenci odczuwają więc ból, świąd i pieczenie. Obecnie pacjentki leczone są przez długie lata silnymi sterydami. Niestety większość pacjentek jest w okresie menopauzalnym, dlatego stosowanie przewlekłe silnych sterydów nasila istniejącą  już atrofię urogenitalną pogarszając w olbrzymim stopniu jakość życia pacjentek.

 

Odpowiedzią na opisane problemy leczenia może być terapia osoczem bogatopłytkowym. Jest to skuteczne oraz innowacyjne rozwiązanie stworzone dla wszystkich kobiet w ramach ginekologii estetycznej. Osocze bogatopłytkowe cechuje znacznie zwiększone stężenie tak zwanych płytko-pochodnych czynników wzrostu, czyli białek wydzielanych z ziarnistości PLT w czasie ich aktywacji. Czynnik te pełnią kluczową rolę we wspomaganiu procesów regeneracyjnych tkanek. Badania prowadzone od 2015 roku przez prof. Boero V. i Brambilla M. potwierdzają skuteczność stosowania osocza bogatopłytkowego w procesie leczenia tej ciężkiej choroby.

Wskazania do zabiegu

Zdiagnozowana przez lekarza specjalistę choroba liszaja twardzinowego.

Przygotowanie do zabiegu

Pacjentka decydując się na zabieg musi zgłosić się na konsultację do specjalisty ginekologa, który wykona podstawowe badania takie jak cytologia i badanie czystości pochwy (oraz dodatkowe, jeśli będzie to konieczne). Jeżeli lekarz nie będzie mieć przeciwwskazań pacjentce zostanie wyznaczony termin zabiegu. Do samego zabiegu nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Procedura jest w 100% bezpieczną, preparat pozyskuje się z własnych tkanek, co nie niesie za sobą ryzyka nietolerancji lub odrzucenia preparatu. Wykluczone jest także ryzyko jakiejkolwiek alergii.

Opis zabiegu

Procedura zabiegowa jest w 100% bezpieczna. Preparat pozyskiwany jest z własnych tkanek, co nie niesie za sobą ryzyka nietolerancji lub odrzucenia preparatu. Wykluczone jest także ryzyko jakiejkolwiek alergii. Zabieg trwa około 30 min i nie jest bolesny, stosuje się przy nim znieczulenie miejscowe. Przeszkolony lekarz ginekolog w pierwszej kolejności pobiera niewielką próbkę krwi. Następnie jest ona odwirowywana w specjalnym urządzeniu. Uzyskanym w ten sposób preparatem, bogatym w aktywne trombocyty i czynniki wzrostu ostrzykuje się miejsca chore. Zawarte w płynie naturalne składniki aktywują procesy naprawcze i regeneracyjne skóry. Osocze bogatopłytkowe cechuje znacznie zwiększone stężenie tak zwanych płytko-pochodnych czynników wzrostu, czyli białek wydzielanych z ziarnistości PLT w czasie ich aktywacji. Czynnik te pełnią kluczową rolę we wspomaganiu procesów regeneracyjnych tkanek. W wyniku zabiegu następuje intensywna regeneracja tkanek. Co ważne, zabieg nie ingeruje w organizm kobiety, pobudza on jedynie naturalne procesy regeneracyjne. Po pierwsze odbudowuje połączenia między komórkami, stymuluje także wzrost naczyń krwionośnych, pobudza także podział komórkowy. Po drugie pobudza fibroblasty do produkcji naturalnego kolagenu oraz tzw. komórek specjalistycznych. Korzyści wynikające z zastosowania opisanej metody zabiegowej to min: brak ryzyka powikłań, uniknięcie bólu, brak ryzyka immunologicznego, uniknięcie skalpela oraz ran, brak ryzyka odrzucenia preparatu i uczulenia.

Czy zabieg jest bolesny?

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i jest bezbolesny.

Zalecenia po zabiegu

Bezpośrednio po zabiegu pacjentka może wrócić do normalnego trybu życia.

W No Age Clinic lekarze specjaliści wykonujący zabieg odpowiedzą na wszystkie pytania dotyczące zaleceń po zabiegu i udzielą dokładnych wskazówek dotyczących postępowania pozabiegowego.

Jakich efektów należy się spodziewać

Efekt zabiegu jest indywidualny i zależy od wielu czynników. Efektem pojedynczego zabiegu jest zwykle częściowe cofnięcie się objawów choroby. U części pacjentek stwierdza się również całkowite cofnięcie objawów oraz brak remisji i doskonałe efekty estetyczne .

Przeciwwskazania

  • miesiączka;
  • ciąża;
  • karmienie piersią;
  • stany zapalne dróg rodnych;
  • uszkodzenia naskórka w okolicy zabiegowej
  • nieprawidłowy wynik badania cytologicznego;
  • schorzenia autoimmunologiczne;
  • padaczka;
  • przyjmowanie leków, które wywołują podwyższoną wrażliwość na światło (doksycyklina, sulfonamidy), środków uspokajających (chlorpromazyna), leków doustnych dla cukrzyków, środków moczopędnych (np. furosemid), leków przeciarytmicznych, hormonów takich jak progesteron oraz estrogen, leków przeciwpadaczkowych, cystostatyków oraz antybiotyków chinolowych;
  • stosowanie leków przeciwkrzepliwych;
  • nieuregulowana cukrzyca;
  • choroby nowotworowe.